Czy Twoje granice są stałe, czy ruchome?

Jeżeli chciałbyś zatrzymać samochody na ruchliwym skrzyżowaniu, to czy wystarczyłyby Ci do tego jedynie żółte światła? Raczej nie. Większość zmotoryzowanych nie zatrzymuje się na żółtym świetle, podobnie jak uczniowie w klasie, gdy otrzymują tego rodzaju sygnały. Dzieci nie zatrzymują się z tego samego powodu co dorośli – jest to nieobowiązkowe, nikt tego nie wymaga. Jeżeli naprawdę chcemy kogoś zatrzymać, musimy nadać właściwy sygnał: czerwone światło. Kierowcy respektują czerwone światła. Kojarzą im się z konsekwencjami: wypadkami, mandatami oraz wyższymi stawkami ubezpieczenia. Dzieci reagują dokładnie w ten sam sposób. Istnieje większe prawdopodobieństwo, że zastosują się do naszych żądań, gdy poprzemy swoje słowa efektywnym działaniem. Wielu nauczycieli wysyła niewłaściwe sygnały, aby powstrzymać złe zachowanie w klasie. Nie zdają sobie sprawy, że ich znaki stopu nie wymagają tak naprawdę zatrzymania się, a ich próby powiedzenia „nie” brzmią dla uczniów jak „tak”, „czasem” lub „może”. W większości sytuacji problemem jest nieczytelna komunikacja dotycząca granic. Wyróżniamy dwa podstawowe rodzaje granic: stałe i ruchome. Każda z nich niesie ze sobą inny komunikat dotyczący reguł i oczekiwań. Niniejszy rozdział uzmysłowi Ci, który rodzaj granic stosujesz i dlaczego Twoi uczniowie reagują na nie w taki, a nie inny sposób. Nauczysz się, jak minimalizować potrzebę testowania granic, zaczynając od jasnych komunikatów, które są dla dzieci naprawdę zrozumiałe. Zacznijmy od przeanalizowania komunikatów, które nie są dla nas użyteczne. Czas zapoznać się z ruchomymi granicami.