Ignorowanie niewłaściwego zachowania

Uczęszczający do szóstej klasy Łukasz uwielbia rolę klasowego klowna. Codzienną porcją żartów i kawałów rozbawia całą klasę. Jednak jego nauczycielce wcale nie jest do śmiechu. Irytuje ją zachowanie chłopca, mimo to stara się je zignorować, mając nadzieję, że uczeń przestanie. Zachęca też pozostałych uczniów, aby nie zwracali na niego uwagi, jednak Łukasz wcale się nie uspokaja.
Gdy ignorujemy nieodpowiednie zachowanie, tak naprawdę mówimy: „Możesz tak robić. No dalej. Nie musisz się powstrzymywać”. Czy brak zielonego światła jest tym samym, co czerwone światło? Gdyby tak było, Łukasz już dawno przestałby błaznować. Gdy ignorujemy nieodpowiednie zachowanie, tak naprawdę mówimy: „Możesz tak robić. No dalej. Nie musisz się powstrzymywać”. Taki komunikat słyszy Łukasz. Jeżeli nauczycielka chłopca chce, aby ten przestał robić z siebie błazna, musi dać mu właściwy sygnał. Musi dać słowny komunikat „stop” oraz, jeżeli to konieczne, przejść do czynów, izolując ucznia na jakiś czas od jego „publiczności”. Łukasz przyswoi sobie jej zasadę, gdy doświadczy konsekwencji swego nieodpowiedniego zachowania.