Powtarzanie i przypominanie

Algebra jest najmniej łubianym przez Dominika przedmiotem. Gdy nauczyciel objaśnia na tablicy równania, chłopiec wyciąga komiks i zaczyna go czytać. Zauważa to nauczyciel. Dominiku, sądzę, że lepiej byłoby, gdybyś to odłożył – proponuje mu. Chłopiec chowa komiks pod jedną z książek i z uwagą spogląda na nauczyciela. Gdy ten wraca do prowadzenia lekcji, Dominik ponownie wyciąga komiks i kontynuuje czytanie. Zostaje przyłapany dopiero po kilku minutach. Tego już za wiele! – mówi nauczyciel. – Schowaj to do plecaka, albo będziesz musiał mi to oddać i odebrać dopiero po lekcjach. – Dominik chowa komiks do plecaka. Gdy uczeń zignorował pierwszą prośbę nauczyciela, nic się nie stało, zatem postanowił dalej testować, jak daleko może się posunąć. Ten sam schemat obserwujemy po drugiej prośbie. A jeżeli nauczyciel nie mówił poważnie za pierwszym i drugim razem, dlaczego Dominik miałby brać jego słowa poważnie za trzecim razem? Nauczyciele, którzy powtarzają i przypominają, uczą dzieci ignorowania i wyłączania się. Podobnie jak wielu uczniów, którzy się zastanawiają, jak daleko mogą się posunąć, Dominik nie zastosuje się do żądania nauczyciela, dopóki nie zostanie do tego zmuszony.