Stałych granic nie wyznacza się w sposób szorstki

Nie trzeba wrzeszczeć, krzyczeć czy podnosić głosu, aby przekonać dzieci, że mówisz poważnie. Twoje czyny bardziej przekonująco niż słowa wyrażą to, co postanowisz. Utrzymanie rzeczowego podejścia w nauczaniu jest dla niektórych nauczycieli łatwe, zaś dla innych nie – szczególnie dla tych, którzy dorastali w domach, gdzie na porządku dziennym były wrzaski, krzyki oraz pełne gniewu rodzinne tańce. Chęć, aby krzyknąć, staje się głęboko zakorzenionym nawykiem
niemal automatyczną reakcją w sytuacjach konfliktowych. Te stare nawyki nie znikną z dnia na dzień tylko dlatego, że natchnęło Cię, aby wszystko zacząć robić inaczej. Musisz nad tym popracować. Panowanie nad złością to umiejętność, której można się nauczyć, jednak – jak w przypadku większościumiejętności – proces uczenia się wymaga czasu, cierpliwości oraz praktyki. Im jej więcej, tym szybciej udoskonalisz swoją nową umiejętność. Pamiętaj, że uparte dzieci pragną poznać ostateczne granice lub dowiedzieć się, jak daleko mogą się posunąć, gdy postanowią przetestować lub stawić opór Twoim regułom. Gdy poprosisz je, aby przestały się niewłaściwie zachowywać, zadadzą sobie pytanie: „Bo co? Co mi zrobisz, jeżeli nie zechcę?”. Nauczyciele mogą zapobiec wielu testom czy próbom sił, dostarczając uczniom tych wszystkich informacji, których potrzebują, aby od samego początku mogli dokonywać właściwych wyborów.