ROZWÓJ OŚWIATY Z PERSPEKTYWY HISTORYCZNEJ
Nauka w szkole rozpoczynała się późno w ciągu dnia, a kończyła się wcześnie, by dzieci miały czas na wykonywanie różnych prac gospodarskich. W lecie szkoła często bywała zupełnie zamknięta, by uczniowie mogli pomóc rodzicom w pracy na roli. Oświata w szkole miała wąski zakres; koncentrowała się na przekazywaniu przez nauczyciela podstawowych umiejętności najczęściej w jednokłasowych szkołach. Nauczyciel uczył czytania, pisania i rachunków. Społeczna potrzeba wyższego poziomu nauczania była minimalna. W końcu XIX wieku, gdy w pełni zaczęło rozwijać się społeczeństwo przemysłowe, coraz więcej ludzi przenosiło się do miast i rozpoczynało pracę w fabrykach. W szkołach zaczęto kształtować podstawowe umiejętności intelektualne; przekazywano też wiedzę niezbędną do pracy w fabryce.